Sprawiedliwość w metrze - filmowy hołd czy jednak remake? / Justice in the subway - a movie tribute or a remake?

Metro to bardzo filmowe miejsce, które może stać się tłem dla wielu scen – od romantycznych pożegnań po strzelaniny. Lista filmów, w których stacja czy wagony stały się jedną z charakterystycznych scenografii i zapadły w pamięć jest tak długa jak same tory. Przykładem jest "Metro strachu" Mortona Freedgooda z 1974 roku z Bernardem Shawem, który doczekał się dwóch remake'ów.

Subway is a very cinematic place that might become a background for many scenes – from romantic goodbye’s to shootouts. A list of movies where the stations or carts constituted one of the characteristic scenographies and became memorable, is as long as the tracks. An example here might be Morton Freedgood's "The Taking of Pelham One Two Three", made in 1974, and starring Bernard Shaw, which was remade twice.

Jednak tak jak istnieją pamiętne sceny w metrze, tak istnieją filmy, które przechodzą do klasyki gatunku i którym kolejni twórcy oddają hołd wykorzystując ten sam motyw czy miejsce akcji i opowiadając podobną historię. Przykładem może być zemsta w obliczu bezsilności prawa i wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę. Możliwości realizacji tego tematu jest bardzo dużo. Oto jeden z mechanizmów: głównego bohatera spotyka tragedia – jego bliscy są zostają skrzywdzeni przez bezwzględnych bandziorów, których policji nie udaje się schwytać, a jeśli nawet, to nie zostają oni ukarani przez sąd w należny sposób. Bezsilny i bez nadziei na sprawiedliwość, główny bohater postanawia wymierzyć ją samemu, wypowiadając wojnę całemu światkowi przestępczemu.

However, just like there memorable scenes in the subway, there are motion pictures that became classic of the genre and which other directors pay homege to, using the same motif or place of the action and telling a similar story. An example here is the vengance taken when law is helpless and administration of justice on one's own. It can be done in many ways. One of the mechanisms: the main protagonist faces a traged - his loved ones are hurt by brutal punks that the police cannot get and even if they are trialed by the court, the sentence is not right. Helpless and without any hope for justice, the protagonist decides to administer it on his own and declares war on the crime world.

Doskonałym przykładem jest film z 1974 roku w reżyserii Michaela Winnera  – „Życzenie śmierci”  na podstawie powieści Briana Garfielda, z Charlesem Bronsonem, który wciela się w postać architekta Paula Kersey’a. Jego rodzina została napadnięta przez gang – żona pobita ze skutkiem śmiertelnym, a córka zgwałcona. Policja oczywiście rozkłada bezradnie ręce.

A perfect example is a 1974 movie directed by Michael Winner – „Death Sentence”, based on the novel by Brian Garfield, starring Charles Bronson as an architekt, Paul Kersey. His family was assaulted by a gang – wife beaten to death, daughter – raped. The police, of course, is helpless.

Film doczekał się kolejnych czterech części oraz swego rodzaju remake’a sequelu w postaci równie dobrego, co brutalnego „Wyroku śmierci” (2007, reż. James Wan) z Kevinem Baconem. Jednak nie o remake’u chciałbym tu mówić, lecz o filmie, którego jedna ze scen jest hołdem złożonym reżyserowi „Życzenia śmierci” i samemu Bronsonowi. Mowa tu o „Odważnej” (2007, reż. Neil Jordan), gdzie centralną postacią jest radiowa reporterka – Erica Bain, grana przez Jodie Foster. Dziewczyna i jej narzeczony podczas wieczornego spaceru w parku padają ofiarami gangu – brutalnie pobicie kończy się śmiercią mężczyzny i długą rekonwalescencją oraz traumą dziewczyny. Policja oczywiście jest bezsilna. 

The movie was followed by four further parts and a kind of a remake of its sequel – a movie equally good and brutal – „Death Sentence” (2007, directed by James Wan), starring Kevin Bacon. However, it not the remake I'd like to talk about here, but a movie, where one of the scenes is a tribute paid to the director of "Death Wish" and Bronson himself. What I mean here is "The Brave One" (2007, directed by Neil Jordan), where the main protagonist is a radio reporter - Erica Bain. The girl and her fiance are mugged during their evening walk in the park - a brutal attack ends with the boyfriend's death and a long rehab and trauma of the girl. Of course, the police is helpless. 

Co dzieję się dalej? Oboje, zarówno Paul, jak i Erica, postanawiają wymierzyć sprawiedliwość na własną rękę - tak w dużym skrócie, by nie spoilować wam filmów, jeśli ich jeszcze nie widzieliście. A czemu wspomniałem na początku o metrze. Bo właśnie w "Życzeniu śmierci" rozgrywa się scena, która wg mnie zainspirowała twórców „Odważnej”. Ci zaś postanowili tę inspirację wyraźnie zaznaczyć, kręcąc scenę w niemal identyczny sposób.

What happens next? Both Paul and Erica decide to administer justince on their won - that's the plot in a nutshell, I don't want to get any spoilers in case you haven't seen the movies. And why did I mention the subway at the beginning? Because we have a scene in "Death Wish" that in my opinion inspired the creators of "The Brave One". And they distinctly underlined this inspiration by shooting their scene in almost the same way.

Mamy dwóch bandziorów, którzy rozrabiają w wagonie i wypłaszają pasażerów, przez co Paul Kersey, jak i Erica Bain zostają sam na sam z parą przestępców. W obydwu przypadkach, jeden z oprychów wyciąga nóż.

We have two muggers who . In both cases, they brawl in the cart and scare the passangers so that Paul Kersey as well as Erica Bain are left alone with the pair of punks. And in both cases, one of the muggers draws a knife.

Efekt? I Paul, i Erica wyciągają broń i strzelają – ku zupełnemu zaskoczeniu złodziei. Oddają tę samą liczbę strzałów (cztery), mają jedynie różną broń. W przypadku Paula to rewolwer Colt Police Positive kaliber .32, który mężczyzna otrzymuje w prezencie. Erica pistolet Kahr K9 kaliber 9x19mm kupuje od handlarza, po tym jak nie udaje jej się nabyć broni legalnie w sklepie.

The result? Paul and Erica draw their handguns in return and shoot – at a totally suprised muggers. They fire the same number of shots (four), they only have different weapons. In case of Paul, it is a .32 Colt Police Positive revolver that he receives as a gift. Erica buys her firearm – a 9x19mm Kahr K9 pistol, from a gun dealer, having been rejected the possibility of its legal purchase.

Jest to jedna scena. Ale porównując dwa filmy z bliska można nawet odnieść wrażenie, że tak jak „Wyrok śmierci” jest remakiem „Życzenia śmierci 2”, tak „Odważna” może być pierwszej części. Być może to coś więcej niż hołd. Mechanizm jest ten sam. Tyle że tu bohaterem jest kobieta i kilka drobnych elementów w fabule. W końcu tzw. słaba płeć wcale nie jest taka słaba i może wymierzać sprawiedliwość tak samo jak mężczyźni – także w mroku metra.

It is just one scene. But when comparing these two movies, you might get the impression that while „Death Sentece” is a remake of „Death Wish 2”, „The Brave One” might actually be a remake of the first part. Maybe it is something more than a tribute. The mechanism is just the same. The only difference is that the main protagonist is a woman and there are some minor changes in the plot. Beacause the so called weaker sex is not so weak and might administer justice just like men do – also in the darkness of the subway.